Vasil Tabaku: SHQIPERIA IME

Vasil Tabaku

SHQIPERIA IME

Zemrën
Mbaj në dorë
Veshur
me puthjet plotë dritë
Dhe qiellin e lart
Ber prej ëndërrave të tua
Shqipëriia ime…
Rend
Përms shpresave të ndezura
Nëpër shpirtin e bukur
dhe rrebel
Ku shpresat
Mbjelle si pemë
Çelin lulet
Dhe zgjasin përqafimet
Nga deget e brishta
Ku unë përherë
Jam ndjerë yti…
Unë biri
dhe bija
Ati
dhe nëna
Unë madhështori
Dhe I fuqishmi...
Unë zëri yt
Thirrja jote
Kënga e bukur e dashurisë
Dhe britma e rrevoltës
Zëri I fiteorës
Gjaku i luftrave
Me diejt
Brenda kraharorit
Dhe brohorimen magjike
Të yjeve…
Shqipëria ime
Fisnikja ime
E mira ime
Dashuria dhe dhimbja ime
Puthja prej zjarri
Malli prej nëne..
Enderra prej fëmije
Dhe perqafimi prej grujeje
Shqipëria ime,
Dheu im shekullor
Guret e thinjur
Rrugët plot jetë
Jetojnë brenda meje
Marrin dritë
dhe forcë
Behen e sotmja
Dhe e nesërmja…
Buzeqesha prej hënë
Dhe krahet e përqafimit
Hapur madhështor
Si një horizont…
Shqipëria ime…
E dua rendjen tënde
Nëpër shekujt e përgjakur
Plaget e tua,
burrat e mdhenjë
njerzor dhe heronjë
jeten e tyre
ta bënë dhuratë
ndërsa shkonin
krahpër krah me vdekjen
të matroheshin me Lirinë…
Shqipëria ime,
Dashuria dhe drita ime
Zemra dhe ëndërra ime
Nder duar,
Kam plaget e qindra viteve
Një gjerdan trimërie
Qëndisur me të kuqe…
Shqipëria ime…
Me flamurin
Bërë
prej buzeqeshjes sonë
Rend nëpër shekuj
Kalorse e lirisë
Përmes qiejve
Mbi rrufetë dhe vetetimat
Mbi të gjithë zjarret e yjeve
Me një diell të madh
Mbi supet e brishte…
Se une pa ty
Shqipëria ime
Nuk jam ky që jam
Se ne pa ty
Shqipëria jonë
Nuk mund të jemi
kurrë shqiptarë …
Se ne me ty
Shqipëria ime
Përjetësisht
Fitojmë mbi shekuj
Dhe njëqindvjeçarë…



SHQIPËRI NËNË PERËNDISH

Shi dhe përsëri shi
Qiejt
Derdhen
Mbi ty SHQIPËRI
e përmbytur,
e braktisur,
e lënë në mëshirë
në vetmi
me dhimbjen tënde prej nëne,
për bijtë që vuajnë…
Rënkonë,Shqipëria ime
dhëmb dhe hesht,
Hesht Shqipëri
përpar trishtimit
nën pikat e ftohta të shiut
dhe shëndrrohesh e tëra
në një britmë ...
Ta dëgjoj rënkimin Nënë
ndjej drithërimat e tua prej gruaje
me duart e rreshkura
zgjatur pa shpresë
drejt qiejëve
bijtë e tu moj NËNË
janë endur rrugëve të Botës
si një dhimbje që derdhet
e lumëshme
me dallgë trishtimi…
ta dëgjoj zërin
drithërimat e tua
kapur nëpër retë e përlotura
ku qiejt
humbasin shpresën
nën dritën e klithmave
Të ndjej Shqipëri
Brenda meje
Si një det gjaku dhe zjarri
Jam yti
Edhe I vdekur
Biri yt
Rrugëvë tragjike të mërgimit
Ku drama jonë
Nuk paska asnjëherë fund…
Jam yti Shqipëri…
Je imja moj NËNË PERËNDISH.