Fehmi Ajvazi: SHQIPËRI

Fehmi Ajvazi

SHQIPËRI

Nuk të thash kurrë njerkë as s'të bëra hire,
sykaltër - lulezemër Shqipëri
Një yllnajë në qiell plotë dritë edeni,
Pa ty s'di kush do isha tani...

S'do rritesha as s'do plakesha nga hija e mjegulles,
Po t'mos ishti ti e shtrejta ime - mall,
Të ndjeva gjithmonë në vend të nanës,
Nanë të kam thanë qysh se nanën time di...

Nuk të mora kurrë inat dhe as mëri,
As në andërr kur s'hiqej mjegulla dhe as kur këndonte njaj zog i zi,
Nuk di kush do isha sot e shtrenja ime,
Në qiell çfarë do shihja: pa ty Shqipëri ?

Nuk të kam stisur mes gishtave as s'të kam mallkuar,
Në dhimbje e në mort, mes terreve pa shteg e pa dritë,
Dita jote ka qenë gjithmonë dita ime,
Nata jote ka qenë plaga në sytë e mi.

Malet lëkunden e tunden, shkunden dhe zemrat,
E mund të digjesh dhe ti si qiri - mbi gur e mbi det,
Në qofsha unë gjysma e gjysmës tande,
Nanë do mbetesh për mua deri sa të vdes.

Pra: shkundu dhe ti e shalo dhimbjet, gurët e detin,
Mbaje kryet lartë si Tomorri n'pranverë,
Jemi shumë që pa ty - s'di kush do ishim,
Mbaj të fortë gjithmonë - mbaj - f'mijtë e tu...

28. 11. 2019

Emin Z. Emini: SHQIPËRI

Emin Z. Emini

SHQIPËRI

gjithmonë dua të ndërtoj një pallat
një
më të mirin më të bukurin
më të fortin më të lartin
më madhështorin
atë me çehre kryezoti

një
me vello të bardhë me buzë të kuqe me gjak të kaltër
me nëntë ngjyra
me mijëra ngjyra
me fytyrë nuseje

një
të pavdekshëm të përjetshëm pallat pentagrami
me nota porfiri
me mallin për të bukurën moré

një
që edhe të përndritshmit qumshtorit përrallorit taj mahal
e gjithë tajmahal’ve hije t’iu bëjë
në të gjitha stinët

e lodra të braktisura kalamajsh keopsët të duken

*
sado që provoj gjithçmos
pa të keqen e kujt
sakaq
në ditën për diell në natën për hënë
një mallkim
i tejkohshëm i gjithëkohshëm
i jashtëkohshëm i pakohshëm i askohshëm
të ëndërrtin pallat e shndërron në një flluskë të vdekshme
e rrënon e zhbën
e bën
të njëjtë si ata
me emrat e zakonshëm të huaj të largët të mërzitshëm
që vjinë nga shtatë mrekullitë e mjegullta
nga shtatë mijë a shtatdhjetë mijë çudirat e botës së akulltë e të zjarrtë
që nëpër horizontet e kujtesës
pafajësisht lodrojnë të bukur e të trishtë
të vdekshëm e të gjallë

të tillë e bën pra
të heshtur të humbur të sedërt
egoist tallës lëvdaç
të njëjtë e të ndryshëm njëkohshëm
frymëzues e fatal
robërues e paqësor
hiçgjë me një fjalë
siç edhe bie fjala janë
pagoda e porcelanit panteoni petra
machu picchu chichen itza stonehenge
a statuja e zeusit në olimp
hajnisht rimodeluar në iceland liberty
me gjuhë humane pagëzuar statue of liberty
që qëndron krenarisht në mbrojtje të demokracisë së premtuar
apo libertaset romake dhe statujat e tjera
të lirisë të perëndeshave të paliri
apo katakombet e aleksandrisë
a koleseu i rodit a kulla e robit
apo kulla e farit që botën ndriçonte
po jo edhe shpirtin e njeriut
apo edhe shumë e shumë përralla të tilla të tjera
që gjenden e janë në etcetera et cet·er·a et ˈsedərə

*
dua
me shkronja lulesh të egra të ndërtoj
një pallat me oxhak
me epitaf dielli mbi portë
në kujtim të atyre egershanëve
që i derdhen curril shkronjat e emrave të përveçëm
atyre gacave që nuk i njohu as kënga as gjëma
atyre
të dashuruarve të atdheut

*
dua prandaj jetoj

Shaip Beqiri: SHQIPËRIA

Shaip Beqiri

SHQIPËRIA

Të ranë dhëmbët
Dhe nofullat të ranë
Veten duke ngrënë

Mes dy dhembjeve të mia
Çeli trëndafili yt i zi

Tash nga çdo anë e horizontit
Më afrohet i njëjti diell përvëlues
Duke u fundosur hurdhave të tua

U bëre ishull brenda vetes
Të ribëhesh duke u zhbërë gjithnjë

Mbete me varrin tënd ngarkuar
Të presësh ditën që vjen
Të bëhet syri yt i madh
Në ballin e kohës sime

Historinë ta shkruan kopilët
E udha t`u mbyll në hanxharë

Do të ribëhesh përgjithmonë e tërë
Përfundi palës së qiejve të tu bubullues
Prej krahëthyerave ujvara gjunjpërgjakura
Me ritmin e këputur të rrëkeve të mllefit tënd

Tiranë, 1992

Haxhi Muhaxheri: SHQIPËRIA

Haxhi Muhaxheri / Portret nga piktori Luan Jakupi

SHQIPËRIA

Ishte nuse
që ia kishin zili perënditë

Nga shkëlqim i nurit të saj
dritë merrte edhe dielli

Kahmot e lakmonin
kodoshet e Olimpit

Ajo nuk jepej
ajo nuk merrej

Mallkimin ia varën në qafë
E trupin ia gjymtuan

Atëbotë
Europa qeverisej nga djalli

21. 03. 2014

Miltiadh Davidhi: SHQIPËRIA IME

Miltiadh Davidhi

SHQIPËRIA IME

Vëndi im! Në zëmrë time thahesh e mbin i gjelbër e i ri,
E unë mbetem tokë pjellore
Për dashurinë e urrejtjen, virtutet e veset e tua,
Por malli u bë erë e kërkon të kthehet atje, tek ti,
Ndaj pritmë me ajër e dritë e ngrohtësi dhe mua.

Ai s’e di se barërat që u kujdesa me përkushtim
Janë tharë, e barërat e rinj s’më njohin më asnjëçikë,
E atje jam i papunë, i pabukë, anonim,
Në punë janë vetëm ata që meren me politikë!

Po malli do të kthehet, t’i marrë erë tokës
Si fëmija që s’jeton dot pa erën e nënës së vet,
Pa prehërin e saj, pa ia përkëdhelur fytyrën
Dhe pse e rrudhur, e plakur nga hallet, është tok’ e shkretë.

Ai s’e di, se shokët atje u ngjajnë kuajve të bukur e fisnikë,
Që duan t’i kashaisësh me kujdes e nge,
E t’ua krehësh bishtin duke ua përkëdhelur me kashai
E thënë:-Oh, sa bisht të bukur që ke!

Por po t’u kërkosh të bëjnë një nder të thonë:
-S’kam kohë të bëhem shërbëtor i një poeti!
Dhe vrapojnë pas thesit të tagjisë si gjithmonë,
E bëhen shërbëtorë të një shteti...!

Po ata që tërhoqën zvarrë diktatorin e vdekur,
Përgjërohen për një deftesë, a dekoratë
Si ato që jepte diktatori kur qe gjallë dhe i hekurt,
Një lavdëratë,a qytetar nderi i X qyteti shkërdhatë!

Ka të tjerë që shkojnë më tej në absurditet,
Kërkojnë të bëhen të pavdekshëm, perëndi,
Megjithse janë thjesh qytetar, shkrimtarë a poet,
Duan patjetër të jenë qiellor si zoti, si ai,

Po malli do të kthehet... dhe pse vëndi im
I ngjan një molle të kuqe, të bukur
Me goxha krimb brënda që i ha tulin,shpirtin,
Dhe në të i qetë qëndron i strukur...!

Dhe pse cmira,zilia e keqja është futur tek ne
Si në trup e shpirtë gjarpëri,
E kafshon pas shpinës me dhëmbët plot hellm
E pa të helmuar si del inati,

E njerëzit u ngjajnë deteve,
Kanë krijuar kufi,
Nuk mund të bashkohen me ujërat e njëri-tjetrit,
Se janë në dy të ndryshme parti!

Mbi gjëmbat e tua e atë pak lumturi
Do vij ta shpoj e ta mbush trupin, shpirtin,
Në kërkim të një rruge për të nesërmen,
E me muret e diellit tënd të bëj varrin tim.

Vëndi im!
Në zemrë time thahesh e mbin,i gjelbër e i ri,
E unë mbetem tokë pjellore në përkushtim,
Për dashurinë e urrejtjen, virtutet e veset e tua,
Por malli u bë erë e kërkon të kthehet atje, tek ti,
Ndaj falmë ngrohtësi, ajër e dritë dhe mua.

Kolec Traboini: SHQIPERIA

Kolec Traboini

SHQIPERIA

Jo miqtë e mi, ikja nuk është tragjedia
e hedhjes së trastës në kurriz pesë shekuj
me një shkop për të zbuar qentë, kurrsesi.
Tragjedi është mosdija e ikjes
moskuptimi e harrimi i piknisjes
miklimi që jeta na afron nëpër troje
të largëta e me bukuri të mahnitshme.

Jo miqtë e mi, joshja s’është e fajshme
kemi të drejtë ta jetojmë epshin tonë
për gra e vajza aziatike, për qejfe e pasuri
por lëshimi i vetvetes në pasione të liga
duke harruar vendin tim e vendin tënd
duke harruar se e bukura magjike
është edhe tek lulja mbi shkëmb.

Jo miqtë e mi, fajin nuk e ka Amerika
anipse më farfuritës Las Vegasi është
Bostoni, Detroiti, New Yorku,
San Françisko a Florida
se sa fshati yt a fshati im në Jug a Veri
sepse edhe këtu gjithçka është ngjizur
me mundime, me lotë, me dashuri.

Fajin kurrsesi nuk ta ka ikja
trokitja nëpër dyert e botës
ku mësove shijen e bukës me djersë
por vetmashtrimi, harrimi se
Shqipëria e varfër nuk mundi të jepte
më shumë se qumështin e gjirit e dhimbjen
më shumë a më tepër se në sepete kish.

Prandaj ti u bëre më i pasur e më i ditur
shumë më shumë se ata që s’dinin të iknin
- siç mençurisht ta thotë dhe Kavafis-
pikërisht se të mungonte Shqipëria
dhe dëshira për ta bërë të pasur atë,
pikërisht.

I humbur do të jesh vetëm atëherë
kur të ikësh - e më të kthehesh prapë,
s’do të dish.

2012

Alexandra Adami: NENA IME SHQIPERI

 

NENA IME SHQIPERI

Oj Nënë Shqipëri
A smë thirrë- unë do të vij!
Se aty ndjehem ...shqiponjë
Kur ti hap unë krahët e mij.
Oj Nënë Shqiperi
Jemi katandis në megrim të zi
Por zemra ime po rrah shqip
Se bija yte të përkas ty...
Sdua më aq larg të rri
Dua t´kthehen e të hy në gji,
Ta flas me ty gjuhën e bukur
Në mes shqiptarësh sa lumturi!
Oj Nëna ime Shqipëri
Merrëm në krah si një fëmijë,
Krenare këngën e këndoj për Ty
Për më t´bukurën SHQIPERI!!!